ΟμηρΙκά 002


ΙΛΙΑΔΟΣ ΡΑΨΩΔΙΑ Α'

Όμηρος


{(Απόσπασμα συμβατικώς οvομασθέv ΟΟΒ (002)
- παράγραφοι τρίτη και τέταρτη
στ. ΚΒ' - ΝΒ')}
 

ΟΟΒ


Ένθ' άλλοι μεν
πάντες επευφήμησαν Αχαιοί
αιδείσθαί θ' ιερήα
& αγλαά δέχθαι άποινα · 
[Eκεί (χρονικά) οι άλλοι μεν
πάντες οι Αχαιοί ομοφώνησαν
να σεβασθούν τον ιερέα
και τα λαμπρά να δεχθούν λύτρα (για την ποινή) · ] 
{(το "αγλαά" αυτό,
& "αγλαά δώρα" συνηθέστερα 
τόσον εδώ παρακάτω όσο & σε Ύμνους,
έχει μετατραπεί σε AGLA 
σε μυστικιστικά κείμενα, & αντικείμενα κατοπινών, 
οι οποίοι έχουν χάσει την σημασία του 
οτι σημαίνει "λαμπρά" 
& σε κυριολεκτική ανάγνωση 
οτι αφορά σε θεία δώρα/αφιερώματα, 
& περιορίζονται στο να το χρησιμοποιούν απλώς ως κωδική λέξη που κινεί διεργασίες. & ως αρχικά φράσης.)}
 
αλλ' ουκ Ατρεΐδη Αγαμέμνονι 
ήνδανε θυμώ
αλλά κακώς αφίει
κρατερόν δ' επί μύθον 
έτελλε · 
[αλλ' αυτό στου Ατρείδου Αγαμέμνονα 
δεν άρεσε το θυμικό, 
αλλά κακώς τον έδιωξε
κρατερό δε μύθο (ισχυρά, σκληρά λόγια) 
έtellε (είπε): ] 

"μη σε, γέρον, κοίλησιν εγώ 
παρά νηυσί κιχείω 
ή νύν δηθύνοντ' 
ή ύστερον αύτις ιόντα, 
μη νυ τοι ου χραίσμη 
σκήπτρον & στέμμα θεοίο ·
["Μη σε ξαναβρώ γέροντα εγώ
κοντά στις κοίλες νήες
ή όπως τώρα να χρονοτριβείς
ή ύστερα πίσω να έρχεσαι,
μήπως & δεν σου χρησιμεύσει
σκήπτρο & στέμμα θεϊκό ·  ] 

{(✩Κοίλες Νήες <=> Κρανία, & Νόες 
(στα Ορφικά αποσπάσματα 
αναφέρεται το κρανίον ως "κοίλο"). 
✩ Σκήπτρο: σκήπτρο Κηρυκείου, 
σκήπτρο/ράβδος μάγου & αρχιερέα.
✩ Στέμμα: φωτισμένο 7ο Kέντρο, 
& ολικά Κεφάλι.
Αυτή η προσέγγιση 
επαληθεύεται απο πάρα πολλά,
όπως το πλήθος εμφάνισης μερών ίδιας θεματολογίας,
μάλιστα με διαφορετικό τρόπο,
καθώς & απο το αντικειμενικό αποτέλεσμα
λειτουργίας "μηχανισμού", 
σε κάθε άνθρωπο που θα κάνει αυτή την προσέγγιση σωστά.)}

την δ' εγώ ου λύσω · 
πριν μιν & γήρας έπεισιν 
ημετέρω ενί οίκω, 
εν Άργεϊ, 
τηλόθι πάτρης, 
ιστόν εποιχομένην 
& εμόν λέχος αντιόωσαν · 
[αυτήν εγώ δεν θα λύσω · 
πριν & το γήρας την βρει
στον ημέτερο οίκο,
στο Άργος,
μακριά απο την πατρίδα,
στον ιστό (μηχανή ύφανσης) να υφαίνει
& το κρεβάτι μου να αντικρίζει ·  ]

{(Eδώ γίνεται "αβίαστα" συσχετισμός 
με την Πηνελόπη που υφαίνει 
καθ' όλη τη διάρκεια Τρωικών και Οδύσσειας,
δηλ. 20 ενιαυτούς, τον πέπλο (?).
Επί πλέον θα πρέπει να συσχετιστεί 
το πόσα πράγματα λέγονται "ιστός" 
στα αρχαία & σύγχρονα. 
Βέλος, αργαλειός, ιστός αράχνης, κλπ. 
& με ποιούς μύθους και παραμύθια 
& άλλες ιστορίες (<=> ροές ιστού)
συνδέονται όλα αυτά.}

αλλ' ίθι, 
μη μ' ερέθιζε, 
σαώτερος ως κε νέηαι." 
[αλλά πήγαινε,
μη μ' ερεθίζεις (εκνευρίζεις),
σώος για να επιστρέψεις".]

 
Ως έφατ', 
έδεισεν δ' ο γέρων & επείθετο μύθω · 
[Έτσι είπε (o Aγαμέμνων),
με δέος δε ο γέρων "πείστηκε" (υπάκουσε) στα λόγια του · ]

βη δ' ακέων
παρά θίνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης · 
[βάδισε δε αθόρυβα
στην παραλία της πολυθορυβώδους θάλασσας · ]

πολλά δ' έπειτ' απάνευθε 
κιών ηράθ' ο γεραιός 
Απόλλωνι άνακτι, 
τον ηΰκομος τέκε Λητώ · 
[πολύ δε έπειτα αφού απομακρύνθηκε 
προσευχήθηκε ο γηραιός
στον Απόλλωνα τον άνακτα,
αυτόν που η ομορφομάλλα γέννησε Λητώ · ] 

{(Γηραιός/Elder: μυστικιστικός όρος μεταγενέστερων)}

"κλύθί μευ, αργυρότοξ', 
ος Χρύσην αμφιβέβηκας 
Κίλλαν τε ζαθέην 
Τενέδοιό τε 
ίφι ανάσσεις, 
Σμινθεύ,
εί ποτέ τοι χαρίεντ' 
επί νηόν έρεψα, 
ή ει δη ποτέ τοι κατά πίονα μηρί' έκηα 
ταύρων ηδ' αιγών, 
τόδε μοι κρήηνον εέλδωρ · 
τείσειαν Δαναοί 
εμά δάκρυα
σοίσι βέλεσσιν".
["άκουσέ με, αργυρότοξε, 
που την (πόλη) Χρύσα προστατεύεις 
& στην Κίλλα τη θεική
& την Τένεδον 
ισχυρά ανάσσεις (σε αυτήν είσαι άνακτας), 
Σμινθέα,
αν ποτέ σε χαροποίησε 
που σε ναό σου έβαλα στέγη, 
{(που φωτίστηκε η κορυφή του κεφαλιού μου)} 
ή αν ποτέ παχειούς μηρούς έκαυσα 
{(αναφορά στον μηρό
αλλά & στα Χιαστί πόδια)} 
ταύρων ή αιγών, 
{(κερασφόρα ζώα σύμβολα φώτισης, 
αιξ(γ), κατ-αιγ, αστραπή)} 
αυτή εκπλήρωσέ μου την επιθυμία · 
να πληρώσουν οι Δαναοί
τα δικά μου δάκρυα 
με τα δικά σου βέλη".]

Ως έφατ' ευχόμενος, 
του δ' έκλυε Φοίβος Απόλλων, 
βη δε κατ' 
Ουλύμποιο καρήνων 
χωόμενος κηρ, 
τοξ' ώμοισιν έχων 
αμφηρεφέα τε φαρέτρην · 
[Έτσι είπε προσευχόμενος,
αυτόν δε ακουσε ο Φοίβος Απόλλων,
βάδισε δε κάτω,
απο του Ουλύμπου των κορφών
[(καρήνων: καρών, κεφαλών)]
με χολωμένη καρδιά,
τόξο στους ώμους έχων
& αμφίκλειστη φαρέτρα · ]

έκλαγξαν δ' άρ' οϊστοί 
επ' ώμων 
χωομένοιο, αυτού κινηθέντος · 
[κλάγγιξαν (έκαναν θόρυβο συγκρουόμενα) τότε τα βέλη
επί των ώμων του (μέσα στην φαρέτρα)
όταν χολωμένος, αυτός κινήθηκε · ]

{("οϊστός" & "ιστός"
είναι στα κείμενα το βέλος.
μα σημαίνει & άλλα.)} 

ο δ' ήϊε 
νυκτί εοικώς. 
[ο δε (Απόλλων) προχωρούσε
(με) νύχτα ίδιος.]

έζετ' έπειτ' απάνευθε νεών, 
μετά δ' ιόν έηκε · 
[κάθισε έπειτα μακριά απο τις νήες (τα πλοία),
μετά δε βέλος άφησε · ]

δεινή δε κλαγγή γένετ' αργυρέοιο βιοίο · 
[δεινή δε κλαγγή έγινε απο το αργυρό τόξο · ]

ουρήας μεν πρώτον επώχετο 
& κύνας αργούς, 
αυτάρ έπειτ' αυτοίσι βέλος 
εχεπευκές εφιείς 
βάλλ' · 
αιεί δε 
πυραί νεκύων καίοντο θαμειαί. 
[ημιόνους μεν πρώτα τόξευε
& σκύλους γρήγορους (*),
όμως έπειτα σε αυτούς βέλη
πευκόπικρα ρίχνοντας
τους έβαλε · 
πάντοτε δε
πυρές νεκρών καίγονταν πυκνές.]

{((*) στις αρχαίες διαλέκτους,
"αργός" μερικές φορές σημαίνει γρήγορος,
ανάλογα με τα συμφραζόμενα.)}

{(εδώ έχουμε την γνώση
του οτι ο Θεουργός με την θέλησή του
εφόσον έχει αδικηθεί
& αναλόγως της θέσης του,
κινητοποιεί συμπαντικό μηχανισμό συγκεκριμένων χαρακτηριστικών,
που εδώ Συμβολίζεται με τον Απόλλωνα,
για την ενεργοποίηση Ποινής σε Υβριστή.)}


ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΡΑΨΩΔΙΑ Α'

Όμηρος


{(Απόσπασμα συμβατικώς οvομασθέv ΟΟΑ (001)
- παράγραφοι τρίτη και τετάρτη
στ. ΚΒ' - ΜΓ')}


ΟΟΒ 


Αλλ' ο μεν 
Αιθίοπας μετεκίαθε 
τηλόθ' εόντας,
Αιθίοπας,
τοί διχθά δεδαίαται,
έσχατοι ανδρών,
οι μεν δυσομένου Υπερίονος,
οι δ' ανιόντος, 
[Αλλ' ο μεν (Οδυσσέας)
στους Αιθίοπες είχε μεταφερθεί 
που μακριά είναι, 
τους Αιθίοπες, 
που είναι στα δύο διαιρεμένοι, 
οι πιο μακρινοί απο τους άντρες,
οι μεν εκεί που δύει ο Υπερίων
{(ο -κάθε- Υπερ-Ήλιος)},
 οι δε εκεί που ανέρχεται, ]

{(Αλλη μία αναφορά στους δύο πόλους, ως άκρα, δηλ. στα δύο αντίθετα και αλληλοσυμπληρώμενα Φίδια του Κηρυκείου, το Yin-Yang, Ήλιο-Σελήνη, Ανατολή-Δύση.)} 

αντιόων ταύρων τε & αρνειών εκατόμβης. 
ένθ' ο γε τέρπετο δαιτί παρήμενος · 
[να συναντήσει ταύρων & αρνιών εκατόμβη.
εκεί εκείνος ευχαριστιόταν 
σε γεύμα παρευρισκόμενος · ]
{(Σύμφωνα με τις ΦιλοΣοφικές λεκτικές μετατροπές, διεργασία που θίγεται στην εισαγωγή, το "αρνειών" μπορεί να γίνει "όρνεων". & απο αυτή την οπτική & μέσα απο αυτό το πρίσμα, δηλώνονται τα της γης & του ουρανού. αρνιά & όρνεα. Αφού "όρνεα" στα αρχαία είναι τα ιπτάμενα -& όχι μόνο τα αρπακτικά-. όρνεα <=> ουράνια.)} 

οι δε δη άλλοι 
Ζηνός ενί μεγάροισιν Ολυμπίου αθρόοι ήσαν. 
τοίσι δε μύθων ήρχε
πατήρ ανδρών τε θεών τε · 
μνήσατο γαρ κατά θυμόν αμύμονος Αιγίσθοιο, 
τον ρ' Αγαμεμνονίδης τηλεκλυτός 
έκταν' Ορέστης · 
του ο γ' επιμνησθείς έπε' 
αθανάτοισι μετηύδα · 
[οι δε άλλοι (Θεοί)
στου Διός τα μέγαρα του Ολυμπίου ήταν αθρόοι.
σε αυτούς δε μύθους άρχισε (να λέει)
ο πατέρας ανδρών και θεών ·
γιατι θυμήθηκε στο θυμικό του τον άμωμο Αίγισθο,
που ο Αγαμεμνονίδης ο ξακουστός 
σκότωσε ο Ορέστης ·
αυτόν μνημόνευσε (θυμήθηκε) ο δε (Δίας) 
στους αθανάτους και είπε · ]

"Ω πόποι, οίον δη νυ 
θεούς βροτοί αιτιόωνται. 
εξ ημέων γαρ φασι κακ' έμμεναι ·
[Ω τί κακό, που είναι αυτό 
τους θεούς οι θνητοί να αιτιώνται (κατηγορούν).
απο εμάς γαρ να λένε οτι τα κακά προέρχονται · ]

οι δε & αυτοί σφήσιν ατασθαλίησιν 
υπέρ μόρον άλγε' έχουσιν, 
ως & νυν Αίγισθος 
υπέρ μόρον Ατρεΐδαο 
γημ' άλοχον μνηστήν, 
τον δ' έκτανε νοστήσαντα, 
ειδώς αιπύν όλεθρον · 
[οι δε & αυτοί απο δικές τους ατασθαλίες
πάνω απο την μοίρα (*) άλγη (πόνους) έχουν,
όπως & τώρα ο Αίγισθος 
πάνω απο την μοίρα του Ατρείδη
νυμφεύθηκε την νόμιμη μνηστή, 
& τον σκότωσε όταν έφυγε,
γνωρίζοντας τον απηνή (σκληρό) όλεθρο · ]

{((*) Εννοεί πάνω απο το αναμενόμενο & το αναλογόν, μέρος κλάσματος. Απο την μερίδα τους.)}

επεί προ οι είπομεν ημείς, 
Ερμείαν πέμψαντες,
εύσκοπον αργειφόντην, 
μητ' αυτόν κτείνειν 
μήτε μνάασθαι άκοιτιν · 
[γιατι πριν του είπαμε εμείς,
Ερμή πέμποντας,
τον εύστοχο Αργοφονιά,
μήτ' αυτόν να αποκτείνει (σκοτώσει)
μήτε να μνηστευτεί εκείνη που μαζί κοιμάται · ]

εκ γαρ Ορέσταο 
τίσις έσσεται 
Ατρεΐδαο, 
οππότ' άν ηβήση 
& ης ιμείρεται αίης. 
[γιατι απο τον Ορέστη 
τίσις (εκδίκηση) θα είναι (θα έρθει)
τον Ατρείδη,
όποτε έλθει σε ήβη (σε εφηβεία)
και την δική του ποθήσει γαία.]

ως έφαθ' Ερμείας, 
αλλ' ου φρένας Αιγίσθοιο πείθ' 
αγαθά φρονέων · 
[έτσι είπε ο Ερμής,
αλλά τας φρένας (το λογικό) του Αίγισθου δεν έπεισε
αν και καλόφρων · ]

νυν δ' αθρόα
πάντ' απέτισε." 
[τώρα δε αθρόα ("αμέτρητα", "άφθονα", "απέραντα") 
τα πάντα πλήρωσε".]

[...Συvεχίζεται...]


Δια την μεταγραφή
τηv νεοελληνική απόδοση,
και τοv σχολιασμό,

Παλιγγίνης Ελευθέριος - HecarΧος HellΕυθερεύς
✩☿ Z ≡)))≡IΦI≡(((≡ ϟ ☿✩
✩∞ΙΑΟ∞✩
✩∞ΚΡΣ∞✩
✩☿ Z ≡)))≡IΦI≡(((≡ ϟ ☿✩

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε, ρωτήστε, προτείνετε: